ေသရြာျပန္ သေဘၤာသား

သေဘၤာေပၚတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးတစ္ေယာက္ တစ္ခန္းတည္းအတူေန ကိုညီထြဋ္၏ ေအာ္ဟစ္လန္႔ႏိုးမႈေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔သြားသည္။ အိပ္ရာမွႏိုးႏိုးခ်င္း အျခားအခန္းငါးခန္းတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ျမန္မာသေဘၤာသားမ်ားကို ကိုမ်ိဳးမင္းဦးႏွင့္ ကိုညီထြဋ္တုိ႔ အျမန္လိုက္ႏိႈးသည္။ ႐ုရွားႏုိင္ငံအေျခစိုက္ Dalniy Vostok ငါးဖမ္းသေဘၤာေပၚတြင္ လိုက္ပါလာေသာ သေဘၤာသား ၁၃၂ ဦးစလံုးမွာ သေဘၤာႀကီးတိမ္းေစာင္းကာ နစ္ျမဳပ္ေတာ့မည္ကို ျမင္ေတြ႕သည့္အခါ ကမၻာပ်က္သည့္အလား ဆူညံသြားသည္။

သေဘၤာတစ္ျခမ္းေစာင္းသြားၿပီး မၾကာမီတိမ္းေမွာက္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးအပါအဝင္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၄၂ ဦးသည္ အေအးခံဝတ္စံုႏွင့္ အသက္ကယ္ခါးပတ္မ်ား ဝတ္ဆင္လိုက္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာသေဘၤာသား ၄၂ ဦးတြင္ အေအးခံဝတ္စံု ဝတ္ခြင့္မရသူတစ္ဦးရွိသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ ကိုကိုေမာင္သည္ အေအးခံဝတ္စံုမက်န္ေတာ့၍ မဝတ္ခဲ့ရေပ။
ကုိမ်ိဳးမင္းဦး အပါအဝင္ ျမန္မာသေဘၤာသားအခ်ိဳ႕သည္ သေဘၤာထိပ္ပိုင္းတြင္ထိုင္ကာ သေဘၤာမျမဳပ္ေအာင္ ရသမွ် ဘုရားတရားစာမ်ား ရြတ္ဆိုရင္း ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္မၾကာမီ သေဘၤာေနာက္ပိုင္းသည္ အေပၚေထာင္တက္သြားၿပီး ‘‘ဝုန္းခနဲ’’ၿပိဳလဲကာ သေဘၤာခါးပိုင္းက်ိဳးၿပီး ပင္လယ္ထဲသုိ႔ နစ္ျမဳပ္သြားေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးအပါအဝင္ ျမန္မာသေဘၤာသားမ်ားသည္ ေရခဲမွတ္ထိေရာက္ရွိေနသည့္ မုဆိုးပင္လယ္ျပင္ထဲသို႔ ခုန္ဆင္းကာ အသက္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ေသမင္းႏွင့္စစ္ခင္းရေတာ့သည္။
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ႐ုရွားကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာမ်ားသိရွိ၍ ေရာက္ရွိလာၿပီး အနီးကပ္ကယ္ဆယ္ေရးမ်ား မျပဳလုပ္ေသးဘဲ သေဘၤာတိမ္းေမွာက္မႈျဖစ္ပြားရာ ေနရာတစ္ဝိုက္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဝိုင္းလိုက္ၾကသည္။ ႐ုရွားကယ္ဆယ္ေရး သေဘၤာမ်ားသည္ သေဘၤာတိမ္းေမွာက္မႈျဖစ္ပြားရာေနရာသို႔ အနီးကပ္လာေရာက္ကယ္ဆယ္လွ်င္ သေဘၤာခုတ္ေမာင္းလာမႈေၾကာင့္ လိႈင္း႐ိုက္၍ ပင္လယ္ျပင္တြင္ေမ်ာေနေသာ သေဘၤာသားမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သေဘၤာသားမ်ား အေဝးသို႔ ေမ်ာပါမသြားရန္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဝိုင္းထားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သေဘၤာတိမ္းေမွာက္မႈျဖစ္ပြားရာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ လိႈင္းႀကီးေနေသာေၾကာင့္ စက္တပ္ေလွငယ္ (Speed Boat)မ်ားျဖင့္ ကယ္ဆယ္ေရးမ်ားျပဳလုပ္၍ မရေပ။
ေမွာင္မည္းေနေသာ ပင္လယ္ျပင္ဝယ္ ကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာမ်ား၏ မီးေရာင္ပ်ပ်မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနရ၍ ကိုမ်ိဳးမင္းဦး အားတက္လာသည္။ အေအးခံဝတ္စံုဝတ္ထား၍ အစပိုင္းတြင္ တစ္ကိုယ္လံုးလံုၿခံဳေနသည္။ ထိုဝတ္စံုဝတ္ထား၍ လက္ျဖင့္ကူးခပ္မရေသာေၾကာင့္ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးသည္ ကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာမ်ားအလာကိုသာ ေစာင့္ဆုိင္းၿပီး ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ပင္လယ္ျပင္တြင္ လုိက္ပါေမ်ာေနသည္။ တစ္နာရီခန္႔အၾကာတြင္ ပင္လယ္ျပင္၌ ေမ်ာပါေနေသာ အလုပ္လုပ္ေဖာ္ ျမန္မာသေဘၤာသားတစ္ဦးျဖစ္သည့္ အသက္(၃၀)အရြယ္ ကိုခင္ေမာင္ျမင့္ႏွင့္ေတြ႕သည္။
 
‘‘ျမန္မာေတြရွိေသးလား’’ဟု ကိုမ်ိဳးမင္းဦးက ကိုခင္ေမာင္ျမင့္အား ေအာ္ေမးလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကပ္သြားခ်ိန္တြင္ လူခ်င္းကြဲမသြားရန္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။
‘‘အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား စကားေတြေျပာျဖစ္တယ္။ အဓိကေျပာျဖစ္တာကေတာ့ ဘုရားတရားအေၾကာင္းေတြပဲ။ ဘုရားစာေတြကို ယံုၾကည္မႈရွိလားလို႔ သူ႔ကိုေမးၿပီး ကြၽန္ေတာ္သမၺဳေဒၶရြတ္ေနတယ္လို႔ သူ႔ကိုေျပာတယ္။ သူကလည္း ရြတ္ေနပါတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူလည္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ အားတက္သြားတယ္’’ ဟု ႐ုရွားသေဘၤာတိမ္းေမွာက္မႈတြင္ အသက္ရွင္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး ဧၿပီ ၁၂ ရက္က ရန္ကုန္သုိ႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာ စစ္ကုိင္းတုိင္း ေဖာင္းျပင္ၿမိဳ႕နယ္ ဟဲေလွာင္ရြာမွ အသက္(၃၀)အရြယ္ ကိုမ်ိဳးမင္းဦးကေျပာသည္။
နာရီဝက္အၾကာတြင္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးမွာ ျမန္မာသေဘၤာသား ကုိဇြဲေဝယံျဖင့္ ထပ္မံေတြ႕ျပန္သည္။ ထိုအခါ သံုးေယာက္သား လက္ခ်င္းခ်ိတ္၍ ပင္လယ္ျပင္တြင္ စီးေမ်ာေနခဲ့သည္။
ေအးစက္ေနေသာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာ စီးေမ်ာေနရေသာေၾကာင့္ ကိုခင္ေမာင္ျမင့္သည္ အေအးဒဏ္မခံႏုိင္ဘဲ ျဖစ္လာသည္။
‘‘သူက ကြၽန္ေတာ္အေအးဒဏ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မရေတာ့ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အားမေလွ်ာ့ပါနဲ႔ကြာ။ မဟုတ္လည္း အေအးခန္းထဲမွာပဲ အလုပ္လုပ္ေနရတာပဲ။ အားတင္းထားပါလို႔ျပန္ေျပာရတယ္။ သူ႔သာ ေျပာရတာ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း အေအးဒဏ္မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဇြဲေဝယံက အေအးဒဏ္ခံႏုိင္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးသေဘၤာေတြနဲ႔လည္း ကပ္လာလုိက္၊ ေဝးသြားလိုက္နဲ႔ပဲ သေဘၤာႀကီးေတြဆုိေတာ့ အနားကို ကပ္လာလို႔မရဘူးေလ’’ဟု ကိုမ်ိဳးမင္းဦးက သူ၏ ေသရြာျပန္အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ဖြင့္ဟသည္။